Het is nog maar een paar maanden geleden dat minister Camiel Eurlings bijna triomfantelijk het rekeningrijden aankondigde. Hij had het door een kleine 2000 consultants precies laten uitrekenen: hoe je als gemiddelde automobilist alleen nog maar voor het gebruik van de auto hoefde te betalen en niet meer voor het bezit, althans, niet zo heel veel meer. Hij goochelde wat met kastjes, wegenbelastingen en spitsstroken en het zou allemaal goed komen in 2012, dan wel 2013, 14, 15 of 16, in elk geval ongeveer in het jaar dat het Rijksmuseum weer open ging en er treinen zouden rijden op de Betuwelijn.
Nou doet het er eigenlijk helemaal niet meer toe of het een goed of een slecht systeem is. Het is in elk geval overzichtelijk: degenen die veel rijden zijn duur uit en zijn tegen, degenen die weinig rijden zijn voor, zo simpel is dat, dat hoef je niet aan de ANWB te vragen.
De vrolijk Limburgse minister had van te voren kunnen bedenken, dat er vanuit de samenleving protesten zouden komen, vooral van de veelrijders, de mopperaars, de twijfelaars, carpoolers, filerijderes, klaarovers en niet te vergeten de bond van flitsagenten. Dat is Nederland anno 2010: eerst zien dan geloven.
Maar er is ook een verschil: niet alle Nederlanders zitten in het parlement en we hebben nu eenmaal afgesproken dat dat over de voorstellen van ministers mag beslissen. Zij vertegenwoordigen behalve hun partij ook het algemeen belang, op de korte termijn maar vooral ook op de wat langere termijn. En wat nu niks lijkt, kan straks een uitkomst zijn. Regeren is vooruitzien, hopen we dan maar.
Daarom ben ik bijna jaloers op ondernemers, die een plan hebben waar in eerste instantie niemand wat in ziet en die ondanks hoon en gelach toch doorzetten en uiteindelijk succes hebben. Zo zijn Philips, Shell en Unilever groot geworden. Het geldt ook voor schrijvers die geloven in hun werk en na door vijf uitgevers afgewezen te zijn, bij de zesde een bestseller scoren.
Minister Eurlings is geen ondernemer want hij wijkt voor een paar briesjes tegenwind, hij heeft slappe knieën. Ondernemers hebben hem onlangs in een soort ranking the stars dan ook ten onrechte tot hun meest favoriete minister gekozen.
Het is mijn uitdaging om van ingewikkelde onderwerpen als hypotheken, pensioenen of belastingen zo toegankelijk mogelijke publieksinformatie te maken. Toegankelijker dus dan de bijsluiters van financiele producten en duidelijker dan de adviseur kan uitleggen. Ik publiceer elke zaterdag in het Algemeen Dagblad....
Lees meer »
Honderden bedrijven sturen dagelijks persberichten. Omdat ze met een nieuw product komen, willen laten weten dat ze trots zijn op hun mooie jaarcijfers of omdat er een nieuwe directeur benoemd is. Maar waarom is de respons vaak zo gering?Dat komt omdat veel persberichten onduidelijk zijn geschreven; de kernb...
Lees meer »Waarom zijn de prijsverschillen tussen mobieltjes zo groot. Sommigen kosten 800 tot 1000 euro, maar andere krijg je bijna gratis, met soms een kleine bijbetaling, terwijl die ook van de bekende merken...