Als je door Duitsland rijdt weet je niet wat je overkomt. Om de tien kilometer een wegopbreking, invoegen op twee smalle baantjes. Je staat er zo een uur vast. Je hebt alle tijd om te zien dat het nog jaren duurt voordat de weg klaar is. Dat is dus Duitsland, het voorbeeld van economische groei en welvaart binnen de EU.
Maar dat zijn cijfers. De werkelijkheid is anders. Duitsland is een mooie etalage van voorspoed in München, Stuttgart of Hamburg, Maar als je beter kijkt ziet de winkel er helemaal niet zo mooi uit. In alle grote steden zie je mensen uit de vuilnisbak eten, de infrastructuur is verouderd, innovatie wordt belemmerd door een gebrekkige digitale structuur. Meer dan 70 procent van de boodschappen wordt er nog contant betaald. Ongeveer zoals in Griekenland. Zelfs webshops geven gelegenheid de bestelde goederen contant te betalen.
Van landen als Frankrijk, Engeland en de VS kan hetzelfde gezegd worden. Sommige sectoren of bedrijven zijn heel groot en vermogend, maar om de hoek begint de derde wereld van armoede en criminaliteit. In Spanje drijft de tomatenindustrie vooral op illegale Afrikanen. Ze moeten anderhalve dag per week voor niks werken. Verder ontvangen ze een grijpstuiver en wonen met hun gezin in een soort broeikas. Hier hangen even geen tomaten en komkommers, maar zitten mensen. Grote internationale supermarktconcerns kopen hier hun spullen. Ook voor een habbekrats.
Het zijn de nadelen van de open-grenzen-politiek. Als elk land of elke regio met elkaar op prijs moeten concurreren, gaan de ondernemers met de laagste lonen winnen. Een tomaat is een tomaat, daar is niet zoveel aan te verknoeien.
Maar helemaal aan de andere kant van de vrije wereldorde, staan de bedrijven die bijna geen concurrentie hebben. Google, Apple, Microsoft, Facebook, Amazon. Maar ook Samsung, Bayer, Relx passen min of meer in dat rijtje. Zij bepalen tot diep in Afrika wat er gebeurt in hun sector. Voor deze bedrijven is de vrijhandel geen race naar de bodem, maar juist een vrijplaats met onbeperkte mogelijkheden. Ze zijn zo groot en sterk dat miljardenboetes voor het overtreden van een bepaald concurrentiebeding, totaal geen effect hebben
Het hoofdstuk vrijhandel in de economieboekjes kan wel een opfrisbeurt gebruiken. Want internet en (illegale) arbeidsmigratie dwingen de landen tot het opstellen van nieuwe spelregels. Want welke miljardair wil nou dat z’n vuilnisbak leeg gegeten wordt?
Het is mijn uitdaging om van ingewikkelde onderwerpen als hypotheken, pensioenen of belastingen zo toegankelijk mogelijke publieksinformatie te maken. Toegankelijker dus dan de bijsluiters van financiele producten en duidelijker dan de adviseur kan uitleggen. Ik publiceer elke zaterdag in het Algemeen Dagblad....
Lees meer »
Honderden bedrijven sturen dagelijks persberichten. Omdat ze met een nieuw product komen, willen laten weten dat ze trots zijn op hun mooie jaarcijfers of omdat er een nieuwe directeur benoemd is. Maar waarom is de respons vaak zo gering?Dat komt omdat veel persberichten onduidelijk zijn geschreven; de kernb...
Lees meer »Waarom zijn de prijsverschillen tussen mobieltjes zo groot. Sommigen kosten 800 tot 1000 euro, maar andere krijg je bijna gratis, met soms een kleine bijbetaling, terwijl die ook van de bekende merken...