Banken moeten tegenwoordig goed zorgen voor hun klanten, dus ook voor hun oude, eenzame klanten. Het zijn klanten die tussen de twee wereldoorlogen werden geboren en hard hebben moeten knokken voor hun bestaan. Hun verdiende geld hebben ze niet uitgegeven, daar hadden ze eerst geen tijd voor en daarna waren ze het niet meer gewend.
Ze wonen vaak nog thuis, hebben contact met familie en buren, maar leiden toch een eenzaam bestaan.
Of wat de buitenwereld eenzaam noemt.
Op het geld dat ze hebben zijn ze zuinig, dat staat op rente, meestal niet meer dan 0,75%, dat moet zo blijven. Met moderne begrippen als overdracht van vermogen, of fiscaal vriendelijk schenken, hebben ze niks. Ze huldigen eerder begrippen als ‘ik ga me niet uitkleden voor ik uitstap’ en ‘wij moesten ons geld ook zelf verdienen, laten de kinderen dat vooral ook doen.’
Het gaat om de generatie waarvan de kinderen echt niet het lef hebben om het onderwerp erven aan te roeren.
Maar de banken voelen zich er toch een beetje verlegen bij. De vermogens van deze mensen, vaak tonnen hoog, staan daar maar wat te sudderen op een oude bankrekening, daar zou eigenlijk wat aan moeten gebeuren. Daarom hebben banken tegenwoordig dames in dienst, die ‘s avonds bij deze klanten langs gaan. De bankmedewerksters worden zo weer eens geconfronteerd met het leven van vroeger, dus met een tapijtje op de tafel en een vel in de koffie.
Dan roer ik het onderwerp geld aan, vertelt me een van deze bankmedewerksters. Nou ja, over dat geld willen ze het eigenlijk niet hebben, dat staat daar goed!
„Als u nou eens iets aan uw kinderen zou schenken.”
Nee!
„Maar…” Probeert de bankmedewerkster, „weet u wel dat, als u zou komen te overlijden, wat natuurlijk nog heel lang duurt, weet u dan dat uw geld dan voor een groot gedeelte naar de belasting gaat…”
„Naar de belasting, hoezo?”
„Jazeker, dat komt door het successierecht, misschien wel 30 procent…”.
„Dertig procent, wat doet de belasting daar dan mee?”
Ah, de bankmedewerkster weet al dat ze beet heeft. Ze kijkt slim.
„Daar bouwen ze dan asielzoekerscentra van.”
„Asielzoekerscentra!!!”
„Jazeker mevrouw en de rest gaat naar de arme landen.”
„Arme landen!!!” Vertelt u me nog eens een keer hoe dat zit met dat, hoe noemt u het ook alweer, fiscaal vriendelijk schenken.”
De bankmedewerkster lacht een beetje als ze me dit vertelt. ,,Deze mensen hebben altijd hard voor hun geld gewerkt, daar speel ik dan een beetje op in.”
In de bankwereld heet dat zorgplicht.
Het is mijn uitdaging om van ingewikkelde onderwerpen als hypotheken, pensioenen of belastingen zo toegankelijk mogelijke publieksinformatie te maken. Toegankelijker dus dan de bijsluiters van financiele producten en duidelijker dan de adviseur kan uitleggen. Ik publiceer elke zaterdag in het Algemeen Dagblad....
Lees meer »
Honderden bedrijven sturen dagelijks persberichten. Omdat ze met een nieuw product komen, willen laten weten dat ze trots zijn op hun mooie jaarcijfers of omdat er een nieuwe directeur benoemd is. Maar waarom is de respons vaak zo gering?Dat komt omdat veel persberichten onduidelijk zijn geschreven; de kernb...
Lees meer »Waarom zijn de prijsverschillen tussen mobieltjes zo groot. Sommigen kosten 800 tot 1000 euro, maar andere krijg je bijna gratis, met soms een kleine bijbetaling, terwijl die ook van de bekende merken...