Niet lang geleden, maar wel voor corona, zat ik aan een ronde tafel met zes mensen te eten. Het gesprek ging een beetje nonchalant over de economie. Het ging over 'de mensen in het land', die maar steeds de hand op de knip hielden. Ze hebben toch geld zat, waarom besteden ze dat niet?
Maar naast me zat een bankdirecteur. Die vroeg of we wel wisten hoeveel geld 80 procent van haar klanten op hun rekening heeft staan. Ze gaf het antwoord er maar direct bij want niemand zou het raden: tussen de 4000 en 6000 euro, ongeveer anderhalf maandsalaris….
Dat kan niet, was de reactie aan de ronde tafel. Alleen al de helft van de mensen heeft een huis! ,,Ja", zei ze, ,,klopt helemaal. Daar zit hun geld in, dat kun je niet uitgeven. En sommigen hebben natuurlijk wel eens wat meer gespaard, 10 000 euro of nog iets meer. Maar dan staat er weer een dure uitgave te wachten. Een auto, de schilder, een lang verwachte vakantie. Dan zakt het bedrag weer terug. Zo gaat het bij die 80 procent steeds.”
Zou Jesse Klaver dat geweten hebben. Zou de leider van Groenlinks weten hoe het gemiddelde gezin moet rondkomen? Nee, geen idee. Hij leeft in de bubbel van een kleine minderheid van de Nederlanders, die in principe alles kunnen kopen. Anders zou hij nooit die gezinnen willen belasten met een eenmalige gift van 10 000 euro. Het geld zou het hele financiële plaatje van het gezin in duigen gooien. Wij 6000 euro op onze rekening en onze zoon of dochter voor wie we alle kosten voor onze rekening nemen, 10 000 euro. De wereld op z’n kop. Kom maar op met de geld, kan je een stukje van je opvoeding terug betalen. Het zal spanningen geven in het gezin, zeker als het geld onmiddellijk op gaat aan rijles, auto en vakantie.
Oh zeker, er zullen ook jongeren zijn die slim omgaan met het geld, sparen, er later verstandige investeringen mee doen. Maar laten dat nou net de jongens en meisjes zijn die dat geld helemaal niet nodig hebben en er toch wel komen.
Dat (linkse) politici contact ‘met de mensen in het land’ zijn verloren, wordt vaak weggezet als populistische praat. Maar misschien is het gewoon de werkelijkheid.
Het is mijn uitdaging om van ingewikkelde onderwerpen als hypotheken, pensioenen of belastingen zo toegankelijk mogelijke publieksinformatie te maken. Toegankelijker dus dan de bijsluiters van financiele producten en duidelijker dan de adviseur kan uitleggen. Ik publiceer elke zaterdag in het Algemeen Dagblad....
Lees meer »
Honderden bedrijven sturen dagelijks persberichten. Omdat ze met een nieuw product komen, willen laten weten dat ze trots zijn op hun mooie jaarcijfers of omdat er een nieuwe directeur benoemd is. Maar waarom is de respons vaak zo gering?Dat komt omdat veel persberichten onduidelijk zijn geschreven; de kernb...
Lees meer »Waarom zijn de prijsverschillen tussen mobieltjes zo groot. Sommigen kosten 800 tot 1000 euro, maar andere krijg je bijna gratis, met soms een kleine bijbetaling, terwijl die ook van de bekende merken...