Volkswagen heeft iets heel doms gedaan door de uitstoot van hun diesels met software kunstmatig te verlagen. Dat is nog veel erger dan al die concurrenten die de prestaties van hun producten oppimpen door ze in volstrekt theoretische omstandigheden te laten testen. Elke automobilist weet dat je de 1 op 20 uit de boekjes met tien korrels zout moet nemen. Dat is dus 1 op 15.
Overheden hebben zich daar de laatste jaren niet druk om gemaakt. Ze staan onder invloed van vooral de Duits/Europese autolobby, aangevoerd door Angela Merkel. Bovendien maken ze al die weten, regels en normen niet om het milieu te verbeteren, maar om de milieubeweging te plezieren. Die krijgt regelmatig een kluifje toegeworpen in de vorm van een lagere uitstoot, subsidie op de elektrische auto, of een verbod van oudere dieseltjes in de grote steden. Dat een binnenvaartschip op z’n reisje langs de Rijn meer CO2 uitstoot dan 10 000 volkswagens op hetzelfde traject, doet weinig ter zake.
Bij milieu en duurzaamheid gaat het vooral om het goede gevoel, het compromis van geven en nemen en niet om de werkelijkheid. In 2012 kwam armoedebestrijder Oxfam Novib enkele weken voor Sinterklaas met een actie voor groene chocoladeletters in de supermarkten. Door deze groene chocolade blijft er meer over voor de arme cacaoboeren in Zuid-Amerika. Volgens beproefd recept zette Oxfam de supermarkten onder druk om de plofchocolade uit de schappen te halen en de groene letters te gaan verkopen. Albert Heijn sputterde nog even tegen, maar gaf zich al snel gewonnen. Dat is in zo’n situatie het beste. Wij gaan voor groen, was het nieuwe motto en al snel volgden alle andere supers, inclusief de Aldi.
Gevolg: iedereen tevreden, Oxfam met z’n geslaagde actie, de supers die van het gezeik afwaren en de consumenten die vreemd genoeg voor dezelfde prijs duurzame chocola kregen.
Hoe konden die arme cacaoboeren in zo’n korte tijd voor dezelfde prijs als de fabrieksletter, alle Nederlandse supermarkten bevoorraden? Wat hebben die arme boeren er aan over gehouden?
Ach, dat interesseerde uiteindelijk niemand, maar ergens in de fabrieksketen moeten er toch een paar stukje software gezeten hebben, die van bruine chocolade groene maakte.
Er zit nog heel veel pikante software in de milieu-industrie.
Het is mijn uitdaging om van ingewikkelde onderwerpen als hypotheken, pensioenen of belastingen zo toegankelijk mogelijke publieksinformatie te maken. Toegankelijker dus dan de bijsluiters van financiele producten en duidelijker dan de adviseur kan uitleggen. Ik publiceer elke zaterdag in het Algemeen Dagblad....
Lees meer »
Honderden bedrijven sturen dagelijks persberichten. Omdat ze met een nieuw product komen, willen laten weten dat ze trots zijn op hun mooie jaarcijfers of omdat er een nieuwe directeur benoemd is. Maar waarom is de respons vaak zo gering?Dat komt omdat veel persberichten onduidelijk zijn geschreven; de kernb...
Lees meer »Waarom zijn de prijsverschillen tussen mobieltjes zo groot. Sommigen kosten 800 tot 1000 euro, maar andere krijg je bijna gratis, met soms een kleine bijbetaling, terwijl die ook van de bekende merken...