Om de Britten er zoveel mogelijk van te overtuigen in de EU te blijven, hebben regeringen, planbureaus en andere economische organisaties een economische doemwereld geschetst als ze ervoor zouden kiezen buiten de EU verder te gaan. Londen zou z’n plaats als financieel centrum verliezen, hoofdkantoren van multinationals zouden vertrekken, met als gevolg armoede en werkloosheid. En toen de Brexit toch een feit werd, mochten we lezen dat de meeste Britten eigenlijk spijt hadden van hun beslissing.
Nu twee maanden later begint het eerste stof neer te dwarrelen. Het blijkt dat politici gewoon met vakantie gaan en een tijdje niks van zich laten horen. Ceo’s van grote bedrijven maken geen haast hun hoofdkantoren te verplaatsen. Volgens eerdere verhalen was Amsterdam de favoriete stad om het stokje van London over te nemen, maar ook daarvan hebben we nog weinig vernomen. De Londense City is weliswaar in zomerslaap, maar komt volgende maand gewoon weer op gang. En van het EU-dreigement om de Britten met een opzegtermijn van drie maanden uit de Unie te kicken, komt ook weinig terecht.
De werkelijkheid is dat er wat betreft de handel met Engeland de komende twee jaar niets zal veranderen. Uiteindelijk zal Engeland gewoon bij de Europese familie blijven behoren, zo’n beetje als Noorwegen en Zwitserland. Niets mis mee, met eigen ogen heb ik gezien dat Zwitserland er vorige maand nog blakend bij lag. Zoals altijd dus.
Enkele weken voor de Brexit kwam het Centraal Planbureau (CPB) met een geruchtmakend onderzoek dat vertrek van Engeland ons in 2030 10 miljard euro per jaar zou kosten. Hoe ze aan dat bedrag kwamen werd niet geheel duidelijk, want 2030, hoe zal de snel veranderende wereld dan in elkaar steken. Hoe ontwikkelt zich de olieprijs, de rente, de aandelenbeurs, hoe handelt de politiek, allemaal factoren die invloed hebben op de economische groei. Om nu al te stellen dat een negatief scenario aan de Brexit ligt, is vooral een stukje bangmakerij dat paste in de politieke tactiek de Britten te beïnvloeden.
Dat het Planbureau nu de groeiverwachting in 2017 neerwaarts bijstelt van 1,8 naar 1,6%, komt door dit eerder geschetste doemscenario. Als je eerst vaststelt dat de hemel naar beneden valt, kan je een paar weken later niet zeggen dat het best redelijk weer gaat worden. Beetje afbouwen dus.
Was er veel te veel aandacht voor een doemscenario als de Britten uit Europa zouden vertrekken, veel te weinig ruimte werd gemaakt voor het antwoord op de vraag waarom Engeland ondanks alle geschetste rampspoed, toch voor een Brexit ging. Waren de Britten blind voor de waarschuwingen? Of is het zo dat de geschetste rampspoed zich al aan het vertrekken was in de laatste jaren van hun lidmaatschap. Kijk in Engeland eens buiten de luxe gebaande paden en het verval is overal zichtbaar. Het lidmaatschap heeft iets meer dan de helft van de Britten niets gebracht.
De Brexit-verkiezing doet me een beetje denken aan de verkiezingen in 1945, toen Churchill ondanks zijn status als winnaar van de Tweede Wereldoorlog, tot ieder verbazing weggestemd werd. Het was de grote, internationale politiek tegen de armoede in de straat. Dan wint de armoede, hoe jammer de Europese leiders en grote ondernemers dat ook vinden.
Het is mijn uitdaging om van ingewikkelde onderwerpen als hypotheken, pensioenen of belastingen zo toegankelijk mogelijke publieksinformatie te maken. Toegankelijker dus dan de bijsluiters van financiele producten en duidelijker dan de adviseur kan uitleggen. Ik publiceer elke zaterdag in het Algemeen Dagblad....
Lees meer »
Honderden bedrijven sturen dagelijks persberichten. Omdat ze met een nieuw product komen, willen laten weten dat ze trots zijn op hun mooie jaarcijfers of omdat er een nieuwe directeur benoemd is. Maar waarom is de respons vaak zo gering?Dat komt omdat veel persberichten onduidelijk zijn geschreven; de kernb...
Lees meer »Waarom zijn de prijsverschillen tussen mobieltjes zo groot. Sommigen kosten 800 tot 1000 euro, maar andere krijg je bijna gratis, met soms een kleine bijbetaling, terwijl die ook van de bekende merken...